خانواده، اولین جامعه‌ای است که هر کودک علاوه بر الفبای عشق و محبت، اصول اولیه زندگی کردن را در آن فرا می‌گیرد. وظیفه پدران و مادران آن است که به فرزندان خود بیاموزند مدرسه جای خوبی است، در آن مکان انسان درس یاد می‌گیرد، دوستان جدیدی پیدا می‌کند و وارد دنیای تازه‌ای می‌شود.
در این‌باره پیام‌هایی را برای شما برگزیده‌ام که در ادامه می‌آید. البته شما عزیزان بهتر از نگارنده به این نکات آگاه و در اجرای آن کوشا هستید و در این مقال قصد اصلی، یادآوری یاد داشته‌های شماست.
۱- همه کودکان نیازمند روابط نزدیک، حساس و عاطفی با بزرگسالان یا بزرگانی هستند که از آنان مراقبت می‌کنند.
۲- گفتار و کردار والدین می‌تواند در کودک احساس امنیت به وجود آورده و به او بیاموزد که چگونه با دیگران رابطه برقرار کند و خوب را از بد تشخیص دهد.
۳- عصبانیت و خشونت در میان والدین به رشد روانی کودکان صدمه می‌رساند.
۴- رشد روان کودک نیز مانند جسم او نیاز به کمک دارد. سه غذای مهم برای رشد روانی کودک، صحبت کردن، بازی و محبت است.
۵- عدم توجه، باعث افسردگی کودک می‌شود. کودکی که مورد توجه قرار نمی‌گیرد، اشتیاق خود را نسبت به زندگی از دست داده، بی‌اشتها می‌شود و ممکن است به رشد جسمی و روانی او آسیب وارد شود.
۶- کودکان نیاز به تشویق دارند. تنبیه بدنی برای رشد و نمو کودک مضر است.
۷- تشویق و قدردانی از تلاش‌های کودکان، لازمه رشد سالم ایشان است.
۸- میان کودکان دختر و پسر از نظر نیازهای احساسی(عاطفی)، روانی و جسمی تفاوتی وجودندارد.
۹- تبعیض میان فرزندان عامل پیدایش حسادت بین آنان می‌شود.
۱۰- کودک خود را به صورتی آراسته و مرتب به مدرسه روانه کنید.
۱۱- به کودکان خود بیاموزید که همه روزه و به‌طور مرتب دست‌ها و پاها و صورت خود را با آب و صابون بشویند. زیرا استمرار این کار برای سلامت و تندرستی آنها بسیار مفید است.
۱۲- به کودکان خود صحبت کردن در جمع و مهارت ابراز وجود را بیاموزید تا در مدرسه دچار مشکل نشوند.
۱۳- چنانچه کودک شما چپ دست است، هرگز او را وادار نکنید با دست راست بنویسد. زیرا اجبار او به نوشتن با دست راست باعث خطرات و اختلالاتی برای او خواهد شد.
۱۴- به آنان طرز صحیح نشستن روی میز و صندلی را بیاموزید.
۱۵- اگر فرزند شما شب‌ها زود بخوابد همیشه در محیط مدرسه سرحال و شاداب خواهد بود. خواب راحت و به موقع باعث شادابی و سلامتی می‌شود.
۱۶- همیشه کودکان خود را از حوادث و اتفاقاتی که امکان دارد سبب نقص عضو آنها شود، مطلع کنید.
۱۷- چگونگی گذشتن از خیابان و پیاده‌روها را به فرزند خود آموزش دهید.
۱۸- برای جلوگیری از حوادثی که ممکن است در محیط خانه برای فرزندتان روی دهد مانند سقوط از پشت بام، مسمومیت، خفگی در آب و برق گرفتگی، آموزش‌های لازم را به او بدهید.
۱۹- نحوه ی رفتار با افراد غریبه و چگونگی برخورد با انواع پیشنهاداتی که ممکن است در راه مدرسه به او بشود را برایش شرح دهید.او باید بتواند از خود در مقابل خطرات محافظت کند.
۲۰- بعد از مراجعه به خانه،کاری کنید تا در جمع آوری لباس های مدرسه ،شستن جوراب ها و برخی کارهای منزل مشارکت کند،دانش آموز بودن به معنی انصراف دادن از زندگی و فقط درس خواندن نیست.
۲۱- احترام گذاشتن به معلمان ، همکاری و دوستی با همکلاسی ها،آداب رعایت حق تقدم و هزاران رفتار دیگر که برای زندگی آینده ی فرزدتان لازم است را در همین روزهای مدرسه با او تمرین کنید.
۲۲- کودکان به کسانی که به دیگران نحوه رفتار کردن را گوشزد می‌کنند اما خودش ان به آن عمل نمی‌کنند، اعتماد پیدا نمی‌کنند.
منبع: تبیان
