اجازه دهید فرزندتان همه جا را به هم بریزد!
این استعداد در کودکان مختلف متفاوت است اما همه کودکان در عین حال در یک زمینه استعدادی خاص دارند. بررسی ها نشان می دهند به هم ریختن خانه و کنجکاوی یکی از علایق تمام بچه هاست که از ۹ ماهگی به بعد کودک را از کنج و گوشه ی خانه باید پیدا کنید.
یافته های دانشمندان نشان می دهند به هم ریختن خانه نشان از بی حوصلگی بچه هاست و بیکاری آن ها باعث می شود تا آن ها به سمت وسایل خانه روی بیاورند.
گفتنی است؛ کودکانی که زیاد کنجکاوی می کنند در آینده افراد موفق تری هستند. بررسی های دانشمندان همچنین نشان می دهد والدین نباید جلوی شیطنت و آزار و اذیت کودکان خود را بگیرند و اجازه دهند کودکانشان همه جا را به هم بریزد زیرا مطالعات نشان می دهند به هم ریختگی لوازم منزل در کودکان باعث آرامش اعصاب و تقویت سیستم ایمنی بدن کودکان شده و این بازی سبب ترشح هورمونی در کودکان می شود که رشد کودکان را چندین برابر افزایش می دهد.
مهم ترین مشغولیت کودک در زندگی بازی است. کودک در جریان بازی و در یک زمان پرورش فکری، عاطفی جسمی و اجتماعی می یابد و آنچه او از طریق بازی بدست می آورد به طور مثبت کسب می کند زیرا اساس آن تجربه است این تجربه ای است که از طریق عضلات و حواس خود کودک، به دست آمده است. بازی بکی از مهمترین موضوعات تربیتی است که بسیار مورد توجه روان شناسان و علمای تعلیم و تربیت قرار گرفته است با آنکه از زمان (میشل متنی) فیلسوف و مربی بزرگ فرانسه در دوره رنسانس مورد توجه خاص قرار گرفته است ولی در هیچ عصری باندازه زمان ما بازی مورد مورد مطالعه و تحقیق دقیق روان شناسان واقع نشده است. تحیقات جدید نشان داده است که بازی تاثیر بسیاری در رشد بدنی و ذهنی کودکان دارد. بدن تنها وسیله ای است که کودک بوسیله آن می تواند جهان خارج را توسط حواس مختلف درک کند.
بازی یک هنر است با ابعاد بسیار زیاد؛ گرچه به ظاهر ساده به نظر می آید، اما دانشمندان و محققان بسیاری درباره آن تحقیق و پژوهش کرده اند، با این همه تا به حال هیچ کارشناسی یک تعریف جامع از آن ارائه نداده است. باید گفت آنچه در بطن بازی نهفته است، اصل «لذت» است.
کارل بوملر اصل لذت را به عنوان ملاک تعریف بازی قبول دارد. او اصل لذت را در برابر اصل واقعیت قرار می دهد. به این معنی که کودک در ابتدای مسیر، تحول خود از اصل لذت پیروی می کند و بعدها از اصل واقعیت تبعیت می کند، بدون آن که اصل لذت کاملا از بین برود.
کودکاز طریق بازی به ۳ نوع یادگیری اساسسی دست می یابد:
۱- یادیگری در باره خود به انظمام رشد خودپندار مثبت و احساس شایستگی.
۲- یادگری درباره دیگران و جهان پیرامون و توانایی توسعه آگاهی خود نسبت به دیگران.
۳- یادگیری حل مسائل:کودک نیاز دارد اظهار نظر کندو کاوش نماید
برای مثال هر کودکی نیاز دارد که از چگونگی کار آنها آگاهی می یابد و زمانی که به کمک نیاز دارد می تواند از دیگران کمک بگیرد بنابراین می توان نتیجه گرفت که دو عامل استعداد(فرصت و امکان یادگیری) و راهنمایی درست برای خوب یاد گرفتن ضرورت دارد در بازی کودک فرصت پیدا می کند تا نیروهای بالقوه خود را به نیروهای بالفعل تبدیل کندو تحت راهنماییهای مناسب بر یادگیری خود بیفزاید.
بازیهای ذهنی مثل شطرنج بازی، حل جدولها و یا مسائل ساده حساب که باعث رشد هوش، استدلال و شخصیت اطفال می گردند. در بازیهای ذهنی کودک مجبور به فکر کردن، استدلال کردن و حل کردن مسائل هستند.
به طور کلی می توان گفت که نخستین پیروزی بزرگ انسان در یادگیری، کسب مهارت در به کار بردن حواس می باشد و کودک در بازی از طریق لمس کردن، دست مالیدن، بکار انداختن حواس بخصوص بساوائی، چشایی و بویایی حواسش را رشد و توسعه می دهد.
کودک از طریق بازی در واقع می تواند خود را بشناسد که نقاط ضعف و قوت او چیست؟ آیا فرمانده است یا فرمانبر؟ تابع است یا متبوع؟ آرام است یا شلوغ؟ حالت تهاجم دارد یاتسلیم؟ همچنین بسیاری از صفات و خصوصیات کودک مثل شجاعت یا ترس یا مهر و خشم و ابتکار از طریق بازی است که کشف می شود.
