کد مطلب: 14288 | زمان انتشار: ۱۸:۴۵:۵۲ - شنبه ۱۴ بهم ۱۳۹۶ | بدون نظر | دفعات مشاهده : 322 | |

آشنایی با روش روش «فربر» برای خوابیدن کودکان

آشنایی با روش روش «فربر» برای خوابیدن کودکان

احتیاج به خواب در انسان ها در سنین مختلف متفاوت است، ولی به طور میانگین می توان گفت که یک کودک یک ساله به ۱۴ تا ۱۵ ساعت خواب ، یک کودک سه ساله به ۱۲ ساعت خواب ، یک کودک پنج ساله به ۱۱ ساعت خواب و یک کودک هفت ساله به ۹ تا ۱۰ ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارد.

کودکی که شب ها با آرامش و به حد کافی می خوابد، روز بعد به موقع و سرحال از خواب بیدار می شود، ولی اگر به حد کافی نخوابد ، صبح روز بعد بهانه گیر و بداخلاق می شود و انرژی کمتری دارد. کم خوابی در بچه های بزرگ تر، آنها را خسته ، کند و حساس می کند و نمی توانند بر روی دروس خود تمرکز کنند.

  متخصص کودک، ریچارد فربر، بنیان گذار و رئیس اسبق مرکز اختلالات خواب کودکان، در بیمارستان کودکان بُستون است. از زمان انتشار کتابش به نام، مشکلات خواب کودکتان را حل کنید، در سال ۱۹۸۵، او به عنوان یک متخصص برجسته و جنجالی، در حوزه خواب کودک شناخته شد.

احتمال دارد شما برای اینکه به فرزندتان بیاموزید خودش را آرام کند و بخوابد، درباره فربر شنیده باشید – روشی که بسیار به او مرتبط است، اغلب “فربرازینگ نامیده می شود”. این روش و تغییرات اعمال شده بر آن همچنین به “بلند گریه کردن” منسوب است، اگرچه او هیچ گاه آن را به این نام نمی خواند.

در طول چندین سال، روش آموزش خواب فربر، در میان والدین، متخصصان کودک و کارشناسان خواب، جنجال برانگیز شد، به این ترتیب که: برخی رویکرد فربر را می ستایند، در حالی که دیگران ادعا می کنند که این شیوه، زخم های عاطفی مادام العمر ایجاد می کند. این روش همچنین اغلب دچار مبالغه یا کج فهمی می شود. (“روش فربر: حقایق و تصورات” را در زیر ببینید.)

یک نسخه به روز شده و بسط داده شده از کتابِ مشکلات خواب کودکان را حل کنید، که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد، به حفظ فربر و رویکردش برای خوابیدن، در انظار عمومی ادامه داد.

روش فربر دقیقا چیست؟
فربر به صورت مختصر می گوید، وقتی کودکتان از نظر جسمی و احساسی آماده است، می توانید به او بیاموزید خودش را آرام کند و بخوابد، معمولا بین سنین ۳ و ۵ ماهگی.

او دنبال کردن یک روال گرم و عاشقانه زمان خواب و بعد از آن قرار دادن او در تخت و ترک کردن او، در حالی که بیدار است (حتی اگر گریه می کند)، برای بازه های زمانی بتدریج طولانی تر، را پیشنهاد می کند. فربر می گوید، قرار دادن یک کودک در تخت، در حالی که بیدار است، برای آموزش موفق به او، برای به تنهایی به خواب رفتن، روشی قطعی است.

والدین آموزش می بینند که بعد از هر بازه زمانی از قبل تعیین شده، آهسته پشت کودکشان بزنند و به او اطمینان دهند، اما نباید او را بلند کنند یا به او غذا دهند. این روال “انتظار پیش رونده” نام دارد.

زمان انتظار پیشنهادی، که فربر در کتابش بر روی جدول نشان می دهد، براساس آن است که شما چقدر با این تکنیک راحت هستید، چند روز است که از آن استفاده کرده اید و تعداد دفعاتی که در آن شب، به فرزند خود سر زده اید.

پس از چند روز تا یک هفته پس از افزایش تدریجی زمان انتظار، تئوری عمل می کند، بیشتر کودکان یاد می گیرند خودشان به خواب روند، به این خاطر که می فهمند گریه کردن به جز یک بررسی کوتاه از سوی شما، چیزی برایشان به همراه ندارد.

روش فربر: حقایق و تصورات
شایعه
فربر می گوید شما باید اجازه دهید کودکتان در تختش گریه کند تا به خواب رود.

آنچه که او در حقیقت می گوید
فربر هرگز نمی گوید که شما باید فرزندتان را در تختش تنها و بگذارید و در را پشت سرتان ببندید. رویکرد پیش رونده انتظار او، به شما اجازه می دهد بتدریج زمان هایی که در اتاق فرزندتان، برای اطمینان دادن به او –همانطور که به خودتان اطمینان می دهید که حالش خوب است- می گذرانید را محدود کنید.

شایعه
فربر والدین را تشویق می کند، که بگذارند فرزندانشان آنقدر گریه کنند، تا بالا بیاورد.

آنچه که او در حقیقت می گوید
این اتهام اغلب به عنوان گواهی بر سنگ دلانه بودن شیوه اش، که استفراغ کردن بخشی از اهداف رویکرد اوست، علیه او وارد می شود. در حقیقت، این موضوع حقیقت دارد که اگر کودکی به شدت و مدت زیادی گریه کند، امکان دارد استفراغ کند، اما چنین رویدادهایی نادر است.

نقطه نظر فربر این است، که در موارد غیر عادی که استفراغ کردن اتفاق می افتد، این امر نباید شما را از آموزش چگونه خوابیدن، بازدارد.

پیشنهاد او؟ آن است که همانطور که مسلم است، او را تمیز کنید و سپس اتاق را ترک کنید. فربر معتقد است که یک اوقات تلخی یا بازه زمانی زیادِ تنها گریه کردن، یک کودک را برای دراز مدت آزار نخواهد داد.

شایعه
فربر می گوید روشش به سرعت، به راحتی و برای همه کار خواهد کرد.

آنچه که او در حقیقت می گوید
فربر معتقد است که روشش موثر است اما، هیچ گاه ادعا نمی کند که ساده است. در شرایط ایده آل، این روش طی چند روز تا یک هفته اثر خواهد کرد، اما فربر اذعان می کند که همیشه اینطور نیست.

کتاب او پر از ایده هایی ، برای زمانی است که برنامه عمل نکند (“اگر شرایط بهتر نمی شود” عنوان یک بخش طولانی است) و پر از دلگرمی برای والدینی که این روند ، تنها کمی کمتر از شب های با خواب منقطع، برایشان دلسرد کننده است.

شایعه
فربر می گوید، شما به هیچ وجه نباید از برنامه تنظیم شده برای خواب منحرف شوید.

آنچه که او در حقیقت می گوید
ماندن بر سر یک روال عادی، از موارد اصلی در روش فربر است- و این موضوع، در بیشتر روش های خواب دیگر نیز این چنین است.

با این حال فربر ذکر می کند که زمان هایی – برای مثال وقتی فرزندتان مریض است، یا در مسافرت هستید یا پرستار بچه دارید- وجود دارد، که مجبور خواهید شد انعطاف پذیر باشید. اگر برنامه خواب کودکتان به هم خورده است و او دوباره در طول شب از خواب بیدار می شود، ممکن است مجبور شوید آن فرآیند را دوباره از اول آغاز کنید.

فربر  می گوید، وقتی کودکتان از نظر جسمی آماده است، می توانید به او بیاموزید خودش بخوابد

چه چیزی در نسخه اصلاح شده کتاب تغییر کرده است؟
وقتی ویرایش مشکلات خواب کودکتان را حل کنید، در سال ۲۰۰۶ منتشر شد، شایعه شد که فربر رویکرد قبلی خود را نقض کرده است. کتاب جدید، بسیاری از آنچه فربر در مجلد قبلی خود نوشته بود را، با چند مورد روشنگری و ضمایم مهم، تکرار می کند:

گریه کردنِ بسیار. در پیش گفتار کتاب جدید، فربر برای روشن کردن نقطه نظرش، بسیار تلاش می کند: “در حقیقت، تنها گذاشتن یک کودک در تختش، برای گریه کردن در بازه های زمانی طولانی، بدون توجه به اینکه این روند چقدر طول می کشد، رویکردی نیست که من آنرا مطرح می کنم. بالعکس، بسیاری از شیوه هایی که من پیشنهاد می کنم، به طور ویژه برای جلوگیری از گریه کردن بی مورد طراحی شده اند.”

تکنیک “انتظار پیش رونده” فربر، والدین را تشویق می کند، در طول فرآیند آموزش خواب، به کودکانشان اطمینان دهند.

به اشتراک گذاشتن خواب. در ویرایش اصلی کتاب، فربر قویا با مفهوم کنار هم خوابیدن والدین و کودکان، مخالف بود، او می گوید، “ما به عنوان یک حقیقت، می دانیم که افراد به تنهایی، بهتر در تخت می خوابند،” و استدلال می کند که یادگرفتن به تنهایی خوابیدن، بخش مهمی از رشد سلامت یک کودک است. در ویرایش اصلاح شده، فربر نسبت به این موضوع بسیار نرم تر از قبل است.

او می گوید، کودکانی که کمک کننده-خواب دارند، “تنها به این دلیل که با والدینشان می خوابند از یادگرفتن چطور جدا شدن، یا پیشرفت دادن حس شخصیت خود، باز نمی مانند. هرآنچه می خواهید انجام دهید، هر آنچه که از انجام آن احساس راحتی می کنید، تا مادامی که تاثیر داشته باشد، کار درستی است.”

خواب های نیمروز. در ویرایش اول کتاب، او خواب های نیمروزی را بررسی می کند، اما نه عمیق. ویرایش ۲۰۰۶، شامل یک فصل کامل، راجع به این موضوع است.

اطلاعات جدید. کتاب اصلاح شده، اطلاعات به روز، درباره الزامات خواب کودکان، اختلال تنفسی خواب و دیگر مسائل مبنی بر تحقیقات و یافته های علمی از ۲۰ سال اخیر، زمانی که کتاب اولین بار منتشر شده است، ارائه می دهد.

رویکرد منعطف تر. لحن فربر در کتاب به روز شده، کمی گرم تر و آرام تر از دو دهه پیش است.

سال ها  کار کردن با خانواده ها، به او آموخته است که محدوده وسیعی از رویکردها برای خواب، می توانند اثر گذار باشند و در کتاب جدید او والدین را به وفق دادن برنامه های او با نیازهای کودک و فرهنگ خانوادگی ویژه شان، تشویق می کند.

چرا رویکرد فربر بسیار بحث برانگیز است؟
همه والدین و متخصصینِ والدین بودن، باور ندارند که ترک کردن یک کودک کوچک در حال گریه کردن، حتی برای چند دقیقه کوتاه هم درست باشد. مدافعان “گریه ممنوع”، رویکرد فربر را برای کودکان زیان بار می پندارند، و استدلال می کنند که این کار می تواند حس امنیت کودک در دنیا را از پای بست ویران کند.

برخی بحث ها پیرامون روش فربر همچنین، از کج فهمی گسترده ایی که درباره اینکه روش او واقعا شامل چه چیزی است، نشات می گیرد.

آیا من می توانم روش فربر را تغییر دهم؟
قطعا. اگر می خواهید روش فربر را امتحان کنید، اما فکر می کنید خیلی خشک است، از یک رویکرد تدریجی تر استفاده کنید.

برای مثال، شما می توانید برنامه هفت-روزه فربر را به ۱۴ روز افزایش دهید، بنابراین می توانید انتظار بین چک کردن ها را، به جای هرشب به یک شب درمیان افزایش دهید.  و هدف اصلی خود را به خاطر داشته باشید: فراهم کردن یک استراحت خوب شبانه، برای خود و کودکتان.



ارسال نظر



لوگو اسپانسر